بیماری تریکومونیازیس

بیماری تریکومونیازیس به عنوان یکی از بیماریهای شایع در زمینه طیور زینتی بالاخص کبوتر است .

این بیماری توسط تک یاخته تاژکداری به نام تریکوموناس گالینی (Trichomonasis gallinae)

 ایجاد می شود .

گونه‌های حساس :

بوقلمون، کبوتر و همچنین طیور

مسیر انتقال :

1ـ کبوتر و پرندگان وحشی حامل هستند

2ـ انتقال مکانیکی توسط مگس‌ها

3ـ غذا و آب آلوده بخصوص راکد

4- از طریق مادر الوده در هنگام غذا دادن به جوجه ها امکان انتقال الودگی وجود دارد

علائم :

1ـ چرت‌ زدن و دپرسیون

2ـ کاهش و یا عدم اشتها، بال‌های شل و آویزان، لاغری و آب آمدن از دهان

3ـ بیماری در پرندگان جوان ممکن است حاد باشد و یک روز بعد از نشان دادن علائم پرنده تلف شود. در حالی که پرندگان بالغ دوره بیماری طولانی‌تر است.

4ـ در بعضی موارد ناحیه چینه‌دان پاندولی می‌شود و وجود مقدار زیادی مایع را در این ارگان می‌توان لمس کرد.

انگل ایجادگر این بیماری بیشترین ضایعات را در بخش بالایی دستگاه گوارش و کبد ایجاد     می کند .

جراحات این بیماری:

جراحات خشن، برآمده، زردرنگ و پنیری که محکم در مخاط و زیر مخاط چینه‌دان و مری و به میزان کمتر در پیش معده ریشه دوانده است.

 جراحات پنیری در دهان و حلق و چینه دان است .

معمولا" در سنین 10-20 روزگی بیشترین تلفات را می دهد .

 

پیشگیری :

رعایت مسائل بهداشتی.

کنترل مگس‌ها و کبوتر غریبه

کنترل :

ضد عفونی کردن جایگاه کبوتران که معمولا“ می توان بعد از یک ضد عفونی کردن کلی

می توان هر 2 هفته یکبار این کار را ادامه داد.

درمان :

 رایج ترین درمان بهره گیری از مترونیندازول با نام تجاری فلاجیلmg/kg  60

مخلوط شده با دان به مدت 5 روز یا 400/1 با اب اشامیدنی به مدت 5 روز است .

مترونیندازول به صورت قرص 250 میلی گرم و شربت 125 میلی گرم در هر 5 سی سی در بازار وجود دارد .

داروهای دیمیترازول بانام تجاری ایمترل و انهپتن هم در بازار وجود دارد.

دادن محلول2000/1 از 4Cuso (سولفات مس) برای مدت 7ـ5 روز

افزایش ویتامین A جیره